Podział przestrzeni można dokonać przez zmianę wykończenia (np. matowe i połyskujące płytki ceramiczne, kafelki o różnej fakturze bądź zastosowanie innego materiału), użycie kontrastowego koloru posadzki, umieszczenie stojaka z roślinami, zawieszenie rolet, żaluzji lub draperii z tkanin, ustawienie dwustronnych regałów lub mebli na kółkach.
Podział przestrzeni jest uzależniony od jej liczby użytkowników. Trzeba przeanalizować układ wnętrza i tak go skorygować, by był dostosowany do pozostałych mieszkańców. Niekiedy wystarczy tylko zmienić przeznaczenie niektórych pomieszczeń i dom czy też mieszkanie stają się bardziej funkcjonalne, np. pokój można zamienić na garderobę dla wszystkich domowników, usuwając szafy z pozostałych wnętrz. Korzyści, jakie wynikają ze zmian przestrzeni to lepsze wykorzystanie powierzchni mieszkaniowej, ułatwienie komunikacji między poszczególnymi pomieszczeniami, lepszy dostęp do światła dziennego, użycie nowej powierzchni przez zastosowanie niewykorzystanego dotąd miejsca (np. strych, suterena), uzyskanie większej powierzchni użytkowej przez wzniesienie nowej koncepcji, np. zbudowanie antresoli.
Dobrze przemyślana kompozycja przestrzeni pozwala wydzielić strefy w łazience. Część sanitarną od kąpielowej dzieli ścianka, która jednocześnie ukrywa systemy spłuczek podtynkowych. Kolory i różne rozmiary płytek podkreślają perspektywę wnętrza. Najważniejsze w planowaniu układu przestrzennego wnętrza jest zachowanie równowagi między strefą prywatności a ogólnodostępną. W mieszkaniach czy domach najczęściej występuje układ osobnych pomieszczeń, zaprojektowanych tak, aby każde spełniało inną funkcję, a wszystkie skupiały się wzdłuż korytarza i przy klatce schodowej. Często są one rozplanowane zgodnie z pewny-mi schematami i konwencjami. Z kolei otwarte wnętrza to tendencja stosunkowo nowa i modna, ale nie zawsze praktyczna – ze względu na rozchodzący się hałas mieszkanie w takich warunkach może być mało komfortowe. Poza tym, jeśli zniesiemy wszystkie wewnętrzne podziały zlikwidujemy drzwi, ściany działowe i korytarze, stracimy wiele użytecznych miejsc na schowki, półki, a także szansę na dogodniejsze ustawienie mebli. Oddzielonymi, zamkniętymi pomieszczeniami powinny być sypialnie, łazienki, pracownie, natomiast połączyć można salon z jadalnią lub jadalnię z kuchnią, a nawet wszystkie te wnętrza.
Podział przestrzeni nie zawsze musi oznaczać ograniczenie ilości wpadającego światła. Regał tworzy granicę obszarów o różnych funkcjach. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania jest możliwość korzystania z półek z dwóch stron.
Najlepiej rozpocząć od rozrysowania na papierze planu mieszkania – w ten sposób uzyskamy przejrzysty obraz wnętrza i proporcji. Na rysunku powinniśmy zaznaczyć w przybliżeniu rozmiary i kształt pomieszczeń łącznie z korytarzami, usytuowaniem drzwi, okien oraz trwałych elementów, jak nisze, kominki, kaloryfery czy szafy wbudowane w ściany. Pamiętajmy, aby uwzględnić grubość ścian, ścianek działowych, szerokość drzwi i okien. Następnie dokładnie wymierzmy przestrzeń, którą chcemy zagospodarować. Znając wymiary na podstawie szkicu sporządźmy rysunek w skali (1:50) np. na kalce technicznej. Teraz może-my przenieść na papier (przekalkować) kształty poszczególnych mebli, wyciąć je i, układając na planie, obmyślać no-we aranżacje. Dobrym sposobem może być też odrysowywanie kształtów sprzętów bezpośrednio na planie wnętrza. Zróbmy wówczas kilka jego kopii, co pozwoli nam przygotować różne warianty projektu. Ważny jest również widok każdej ze ścian, z uwzględnieniem wysokości drzwi i okien. Warto sporządzić makietę wszystkich pomieszczeń. Im dokładniejszy plan, tym mniej będzie pomyłek i rozczarowań.
Optymalne otwarcie (zamknięcie) wnętrza – jeśli między częścią dzienną a przedpokojem postawimy przegrody z półkami lub szafkami równe wysokości drzwi, czyli ok. 210 cm, wydzielimy poszczególne części pomieszczeń, ale nie ograniczymy przepływu światła i powietrza w przedpokoju. Jednocześnie zapewnimy intymność siedzącym na ka-napie i przesłonimy drzwi do łazienki. Ścianka między kuchnią a jadalnią może mieć wysokość 120-130 cm i zasłaniać tylko blat roboczy. Maksymalne otwarcie wnętrza – uzyskamy, gdy usuniemy wszystkie zielone ścianki. Możemy zastosować parawany lub meble na kółkach, które w zależności od potrzeb pozwolą zasłonić lub odsłonić wnętrze. Maksymalne zamknięcie wnętrza —osiągniemy, gdy zielone ścianki będą sięgały sufitu. W przejściach między korytarzem a salonem z jadalnią możemy zamontować klasyczne otwierane drzwi, a kuchnię od jadalni oddzielić drzwiami przesuwnymi. Minimalna średnica okrągłego stołu to 90 cm, ale wygodniejsze są meble o średnicy 110-125 cm.
